علامه محمد تقی جعفری (ره) می گفتند:
برخی از جامعه شناسان برتر دنیا در دانمارک جمع شده بودند تا پیرامون موضوع مهمی به بحث و تبادل نظر بپردازند.
موضوع این بود:
ارزش واقعی انسان به چیست؟

برای سنجش ارزش بسیاری از موجودات، معیار خاصی داریم.
مثلا معیار ارزش طلا به وزن و عیار آنست.
معیار ارزش بنزین به مقدار و کیفیت آنست.
معیار ارزش پول پشتوانه آنست،
اما معیار ارزش انسانها در چیست؟
هر کدام ازجامعه شناسان، سخنانی گفته و معیارهای خاصی ارائه دادند.
هنگامی که نوبت به بنده رسید، گفتم:
اگر میخواهید بدانید یک انسان چقدر ارزش دارد، ببینید به چه چیزی علاقه دارد و به چه چیزی عشق می ورزد.
کسیکه عشقش یک آپارتمان 2 طبقه است،
در واقع ارزشش به مقدار همان آپارتمان است.
کسی که عشقش ماشینش است، ارزشش به همان میزان است.
اما کسی که عشقش خدای متعال است، ارزشش به اندازه خداست.
علامه فرمودند:
من این مطلب را گفتم و پایین آمدم.
وقتی جامعه شناسان سخنان من را شنیدند،
برای چند دقیقه روی پای خود ایستادند و کف زدند.
من دوباره بلند شدم و گفتم:
عزیزان، این کلام امیراامومنین حضرت علی (علیه السلام) است...