رفتار و عمل آدمی را می شود با آثار آن ارزیابی کرد، و می شود با انگیزه و نیّت و هدف و جهت آن به ارزش رسید...

دو عمل مساوی از دو نفر آدم، مثل دو ازدواج، دو انفاق و احسان و حتی دو شهادت، برابر نیستند. کسی که به خاطر خستگی از دنیا به شهادت روی می آورد با کسی که با فراغت و آزادی و حتی با اشتیاق ها و علاقه ها روی می آورد برابر نیستند.

کسی که برای راحت شدن از سماجت فقیر، دِرهمی می بخشد، با کسی که می خواهد گذشت و احسان را درس بدهد و بخشش و جوانمردی را بیاموزد یکسان نیستند.

 

کتاب زن و مرد- استاد علی صفایی حائری(عین صاد)