«ذونواس» پادشاه یهودی یمن در جایگاه مخصوصی که برای او تدارک دیده‌اند، نشسته است و خاخام‌های یهود، اطراف او به احترام ایستاده‌اند، مقابل جایگاه گودال‌های خندق‌مانند و عمیقی در زمین حفر شده و آتش سوزان و پرحجمی که در گودال برافروخته‌اند تا چند متر بالاتر از سطح زمین زبانه می‌کشد. آن سوی میدان، جمع انبوهی از مردان، زنان و کودکان در حالی که غل و زنجیر بر دست و پا و گردن آنها زده‌اند در محاصره سربازان و صاحب‌منصبان مسلح سپاه ذونواس به زانو نشسته‌اند. شیون زنان، ناله دردناک مردان و گریه سوزناک کودکان فضا را آکنده است. خاخام بزرگ یهود با اشاره «ذونواس» فرمان او را برای آخرین‌بار و با صدای بلند به اسرا ابلاغ می‌کند... زمان واقعه قبل از ظهور اسلام است، مردم یمن آن روزگار از سال‌ها قبل به دین مسیح گرویده‌اند و اکنون «ذونواس» پادشاه یهودی یمن، فرمان هولناک خود را از زبان خاخام بزرگ دربار خویش اعلام می‌کند؛... اسرا تنها دو راه پیش روی دارند، یا از مسیحیت اعلام انزجار کرده و به دین یهود درآیند و یا در آتش سوزان و پرلهیب بسوزند. اسرا، اما که از پیروان پاکباخته مسیح(ع) هستند، دست از ایمان خویش برنمی‌دارند و بعد... به فرمان پادشاه یهودی، تمامی آنان را زنده زنده به درون آتش انداخته و می‌سوزانند... کودکان نیز، به جرم آن که پدران و مادران آنها مسیحی مومن و خداپرست بوده‌اند، از زنده سوختن در آتش خشم پادشاه و خاخام‌های یهود در امان نمی‌مانند...
ماجرای این واقعه هولناک در سوره مبارکه بروج اینگونه آمده است:
«والسماء ذات البروج... سوگند به آسمان که دارنده برج‌هاست و سوگند به‌روز موعود و سوگند به گواهی‌دهنده و آنچه به آن گواهی دهند، که «اصحاب‌اخدود» به هلاکت رسیدند. ]آنان که[آتشی از هیزم‌ها افروخته و در حالی که بر کناره آتش نشسته بودند، بر آنچه بر سر مومنان می‌آوردند، نظاره می‌کردند، (اصحاب‌اخدود) تنها به این علت از مومنان انتقام گرفتند که آنان به خدای عزیز و حمید ایمان آورده بودند...»
«اخدود» به معنی شکاف زمین و گودال است و...
این جنایت شرم‌آور یهودیان سنگدل، اولین سند مکتوب از زنده‌سوزی دستجمعی انسان‌هاست.»
برگرفته از یادداشت حسین شریعتمداری در روزنامه ی کیهان 23 آذرماه 1384