«زندگىِ تمام» زندگى ای است که زاینده و سازنده است و دیگران از وجود او بهره‌مند هستند: «من حسن معاش غیره فى معاشه»... عیش تمام، به بیان حضرت رضا(ع)، آن نیست که قدرت و ثروت و یا ایمان و تقوا داشته باشى. بلکه این است که در زندگى مادّى و معنوى و در وسعت وجود تو، دیگران بهره‌مند و بارور شوند.

«زندگىِ تمام، زندگى زاینده و سازنده است.»

«نامه‌هاى بلوغ ص126، استاد علی صفایی»

منبع: سایت عین صاد