شمر انسانی است که مدام از این و آن می گوید.

روح شقاوت پیشه ی بعضی ها چقدر کار دستشان می دهد!

دل این بار بیش تر می لرزد، ولی زیارت عاشورا دوباره به این فراز می رسد:

وَ لَعَنَ اللهُ شِمراً !

دل های "حسدخیز" هم پای شمر لعن شدند